Op Linked-In wordt bericht over het paard Peyo, een vijftienjarige hengst, dat op een verpleegafdeling in een ziekenhuis in het Noord-Franse Calais wordt ingezet. Ooit was hij een showpaard, maar nu draagt hij een andere naam: Dokter Peyo. Het paard is er voor mensen die hun laatste levensfase doormaken, zo berichtte ook al langer geleden de krant The Guardian.
Van arena naar ziekenhuiskamer
Zijn begeleider, Hassen Bouchakour, ontdekte jaren geleden bij toeval dat Peyo zich aangetrokken voelde tot mensen die ziek of kwetsbaar waren. Tijdens optredens week hij van de routine af om het contact te zoeken met iemand in een rolstoel, of hij bleef hardnekkig staan bij iemand die zichtbaar in de war was. Waar andere paarden onrustig worden in een onbekende omgeving, werd Peyo juist rustig.
Langzaam groeide bij Bouchakour het besef dat dit geen toeval was. Samen begonnen ze ziekenhuizen te bezoeken, en sinds 2016 is Peyo een vaste verschijning op de palliatieve afdeling in het ziekenhuis van Calais.
Een bijzondere gevoeligheid
Wie Peyo aan het werk ziet, spreekt vaak over een “zesde zintuig”. Hij kiest zelf bij welke deur hij blijft staan, soms met een klein gebaar zoals het optillen van een been. Zijn begeleider weet dan genoeg: hier wil hij naar binnen. Binnen bij de patiënt blijft Peyo doodstil staan, soms minuten, soms uren. Zijn aanwezigheid schept rust, woorden zijn vaak overbodig.
Families vertellen dat hun dierbare ontspant, artsen en verpleegkundigen zien dat de sfeer in de kamer verandert. Er zijn zelfs patiënten die minder pijnstilling nodig hebben na zijn bezoek.
Hygiëne en zorg
Een paard in een ziekenhuis roept natuurlijk vragen op. Voor elk bezoek wordt Peyo grondig verzorgd: hij wordt gewassen en ontsmet, zijn manen gekamd, zijn hoeven gereinigd. Het kost uren om hem voor te bereiden. Maar wie eenmaal ziet wat hij in een kamer teweegbrengt, begrijpt waarom het die moeite waard is.
Meer dan een mooi verhaal
Wetenschappers kijken ook naar Peyo, bericht The Guardian. Hoe kan hij zo feilloos aanvoelen wie hem nodig heeft? Welke rol speelt zijn aanwezigheid in het verlagen van stress en pijn? Definitieve antwoorden zijn er niet, maar voor patiënten en hun families is dat bijzaak. Voor hen is het simpel: een paard dat in stilte naast je bed blijft staan, kan méér betekenen dan duizend woorden.
Wat we kunnen leren
Het verhaal van Dokter Peyo laat zien hoe breed palliatieve zorg kan zijn en dat ook dieren in deze laatste fase van waarde kunnen zijn. Palliatieve zorg gaat beslist niet alleen over het inzetten van medicatie of zorg, maar over nabijheid, rust en de waarde van onverwachte vormen van troost. Soms komt die troost uit een richting die niemand had voorzien – in dit geval, van een paard.
Of zoals een verpleegkundige in Calais het zei:
“Hij geneest niemand. Maar hij brengt vrede.”
- Foto's: Les Sabots du Coeur
Oppc.com – artikel dat Peyo vergelijkt met Oscar de kat, die bekend werd doordat hij stervenden kon “aanvoelen”:
Oscar the cat? Meet Dr. Peyo the horseThe Guardian – uitgebreide fotoreportage en artikel over Peyo’s werk in Calais:
Doctor Peyo: the horse comforting cancer patients in Calais – in picturesHLN.be – Nederlandstalig artikel:
Dit paard troost kankerpatiënten in ziekenhuis van Calais: “Hij blijft soms bij hen tot op het einde”France 3 (regionaal nieuws) – diverse Franstalige reportages over Peyo’s aanwezigheid in ziekenhuizen.
Equnews.nl – achtergrondartikel over Peyo’s werk en de zorgvuldige voorbereiding voor elk ziekenhuisbezoek:
Dr. Peyo: Hij bleef twee uur naast het bed van een stervende patiënte staan
Achtergrond / context
Wikipedia (FR) – Peyo (cheval) – overzicht van zijn carrière, omschakeling naar zorgwerk en oprichting van de vereniging Les Sabots du Cœur.
Organisation Les Sabots du Cœur – de stichting van Hassen Bouchakour die Peyo’s werk coördineert.