Praten over de dood met kinderen

De komende maand zal Carend veel aandacht besteden aan 'Kinderpalliatieve zorg', oftewel de zorg voor kinderen die gaan sterven of voor kinderen die ernstig verlies meemaken. Ook speelt kinderpalliatieve zorg een belangrijke rol in de zorg voor ouders en andere kinderen in het gezin. Komende maand zullen we over dit zeer brede onderwerp veel blogs, artikelen en interviews met zorgverleners en ouders publiceren. Carend organiseert in nauwe samenwerking met Kinderpalliatieve Zorg Nederland maar liefst vier geaccrediteerde [webinars](https://www.carend.nl/webinars) over dit onderwerp, vanaf 13 september elke dinsdag. Alle domeinen van kinderpalliatieve zorg zullen tijdens webinars aan de orde komen. Kinderpalliatieve zorg start al vanaf het moment dat een kind een diagnose van een levensbedreigende ziekte krijgt. Marjolein Broeren krijgt met deze zorgvorm te maken als haar driejarig dochtertje Maxine in 2016 hersenstamkanker krijgt en daar na veertien weken aan overlijdt. Tijdens het ziekteproces ziet ze zaken die goed gaan, maar loopt ze ook tegen problemen aan. Met haar ervaringen wil Marjolein bijdragen aan het verbeteren van de zorg. Op 20 september a.s. zal Marjolein haar ervaringen met kinderpalliatieve zorg met ons delen tijdens een bijzonder webinar van Carend, waarbij ze samen met kinderoncoloog Erna Michiels en rouwtherapeut Agmar Butcher zal vertellen over hoe we met kinderen over dood kunnen praten. Wij vroegen haar te schrijven waarom dit webinar zo helpend kan zijn voor zorgverleners, maar óók voor andere ouders en kinderen. ----- *Hoe comfortabel voel jij je om met kinderen over de dood te praten? Vaak durven we niet omdat we bang zijn kinderen bang en verdrietig te maken en hoop te ontnemen. Of we zijn bang voor onze eigen gevoelens of dat we vragen niet kunnen beantwoorden?* Ook ik had angst om over de dood te praten met mijn kinderen van 3 en 6 toen onze jongste dochter ongeneeslijk ziek was. ‘Dat kan ik ze toch niet vertellen?’ was mijn eerste reactie. ‘Dat is gewoon te erg!’ Terwijl ik en mijn man onze kinderen ook op deze allermoeilijkste weg zo goed mogelijk wilden begeleiden en we deze periode samen zinvol wilden invullen. Door het ziekenhuis en onze rouw- en verliesbegeleider werden we begeleid te doen wat wij belangrijk vonden op een manier die bij ons past. ‘Papa en mama vertellen mij alles en dat vind ik heel fijn’, was een reactie van onze oudste toen we haar vroegen hoe ze terugkeek op het ziekteproces. Waardevol is dat de openheid waar we uiteindelijk voor kozen niet alleen in ons eigen gezin veel opleverde, maar ook in onze omgeving. ‘Dankzij jullie openheid, hebben we met onze kinderen mooie gesprekken over de dood gehad. Daardoor gaan we er nu ontspannender mee om’, kregen we van diverse mensen terug. Vraag jij je ook af óf je met kinderen over de dood wilt of kunt praten? Ben je benieuwd welke vragen ze stellen, hoe je deze kunt beantwoorden en op welke manieren je er met kinderen over in gesprek/contact kunt zijn? Schrijf je dan in voor de webinar ‘Praten over de dood met kinderen’, die ik samen geef met kinderoncoloog Erna Michiels en rouwtherapeut Agmar Butcher. ----- Foto: Kinderpalliatieve Zorg Nederland