Als zanger, acteur, diskjockey en tv-presentator is hij al jarenlang zeer tevreden met zijn afwisselende bestaan. Toch is Eric Corton sinds een half jaar een paar dagen per week actief in een verpleeghuis. ‘Mijn vader bracht daar zes jaar door. Ik was zeer onder de indruk van de liefdevolle zorg die hij kreeg. Ik vind het geweldig om hier te werken.’
Volgend seizoen staat hij met singer-songwriter Maaike Ouboter weer in het theater, maar Corton blijft zich inzetten voor ouderen. ‘Ik ben 55 jaar oud en was altijd blij met mijn leven. Ik heb alles gedaan wat ik wilde doen. Maar nu kan ik één op één iets voor een ander betekenen. Dat geeft me enorm veel voldoening.’ Corton verhaalt over zijn dementerende vader die hem had aangegeven dat proces nooit mee te willen maken. ‘Ik had hem beloofd te helpen met sterven. Dat is niet gelukt. Mijn vader werd ziek toen hij achter in de zestig was. We zijn twee keer met de route naar euthanasie bezig geweest. Tijdens de eerste keer was het nog te vroeg en durfde hij niet. Jaren later, bij een tweede poging, had hij inmiddels ook afasie en was zijn doodswens nog sterker geworden. Maar toen de SCEN- arts binnenkwam had hij opeens een opleving. ‘Dag mevrouw, wilt u koffie?’ zei hij. What the fuck dacht ik. Ook mijn moeder was met stomheid geslagen. Mijn vader leek te genieten van het gesprek. De SCEN-arts vertelde hem dat ze was gekomen om zijn uitzichtloos lijden aan te tonen. Dat ging dus niet. Logisch. De arts bood aan om twee maanden later nog eens langs te komen, wat ik heel schappelijk vond. Mijn vader zakte terug in zijn incommunicatieve treurige houding en herhaalde telkens dat hij dood wilde. Na twee maanden kwam de SCEN-arts terug en had mijn vader opnieuw een opleving. Hij ging staan en heette mevrouw welkom. Mijn moeder en ik keken elkaar aan: wat is dit? Dat ging dus weer mis. Hij hielp niet echt mee. Toen hebben we dat traject helaas voor hem moeten laten varen. Dat was pijnlijk. Ik heb jarenlang gevochten om samen met zorgprofessionals hem aan een goede dood te helpen, maar dat is niet gelukt. Uiteindelijk is hij twee jaar later overleden met goede palliatieve zorg.’
Cortons vader verbleef bijna vijf jaar in een verpleeghuis. ‘Ik merkte hoe ongelofelijk belangrijk het is dat mensen goede zorg krijgen. Ik vind het prachtig om te doen. Natuurlijk zijn sommige mensen lastig of vermoeiend, maar ik weet dat hun houding niets met mij te maken heeft. Ik kan wel geduld opbrengen en als mensen in een uur vijf minuten rustig kunnen zijn geeft me dat veel voldoening, ook omdat ik weet dat die andere 55 minuten voor hen soms een kwelling zijn.’ Corton besloot dit werk te gaan doen nadat hij betrokken was bij een filmopname over de verpleeghuiszorg. ‘Ik heb toen in een verpleeghuis met een aantal mensen waxinelichtjes beplakt en we hadden enorme lol samen. Toen ik wegging zei ik tegen het personeel dat ik nog wel eens terug wilde komen. Neem je dan je gitaar mee, vroeg een van hen. Dat deed ik. Sindsdien zingen we allerlei liedjes samen, van U2 tot Elvis, maar ook Surinaamse nummers. Ik kwam daar inmiddels wekelijks en bedacht toen dat ik er wel in dienst wilde. Dat kon, en ik volg nu een opleiding tot helpende/verzorgende.’
Wil je met dit werk ook andere mensen stimuleren hetzelfde te doen? ‘Ik doe het in eerste instantie voor de bewoners en voor mezelf. Het geeft mij een goed gevoel. Het is mijn persoonlijke zingeving en als ik daar anderen mee inspireer is dat fijn meegenomen, maar ik doe het dus nadrukkelijk voor mezelf. Wel vind ik het fijn als mensen meer naar elkaar omkijken. Het is niet zo moeilijk, je moet het gewoon doen. Als iedereen bijvoorbeeld twee uurtjes in de maand met iemand uit de buurt een wandelingetje maakt, of langsgaat bij die oude dame wier man recent is overleden, hoe geweldig zou dat zijn. Ik ben nu 55 en de tijd dat ik zelf zorg nodig zal hebben komt dichterbij. Ouderen bijstaan in het laatste stukje van hun leven is dankbaar werk. Als je mensen jouw tijd geeft is dat liefdevol. Ik hoop dit nog lange tijd te doen.’
Op woensdag 6 november 2024 vindt het congres ‘Zorg in de Stervensfase’ van Carend plaats in het Beatrixtheater te Utrecht. Samen met sprekers als Manu Keirse, Sander de Hosson, Madeleine Kerkhof, Teun Toebes, Karlijn van Rooijen, Annelot van der Meulen, Mustafa Bulut en Edwin Spieard zullen we aandacht besteden aan alle domeinen van de palliatieve zorg in de stervensfase. Meer informatie en inschrijven? Klik hier.
Foto: Annemieke van der Togt