Vandaag overleed Joost Prinsen. Acteur, presentator, schrijver, en bovenal een man die met taal kon troosten, raken en laten glimlachen. Voor velen was hij een stem die je vertrouwde, iemand die warmte bracht in een wereld die soms scherp kan zijn.
Na het overlijden van zijn grote liefde Emma schreef hij het indrukwekkende 'Na Emma'. Geen groot gebaar, geen dramatiek — maar stille liefde, rouw die zacht mag zijn, en herinneringen die blijven ademen. Het werd een boek waarin zoveel mensen hun eigen gemis herkenden. Een klein monumentje voor trouw, tijd en tederheid.
Joost liet zien hoe je kunt blijven liefhebben, ook als degene van wie je houdt er niet meer is. Een les die blijft.
Wij herinneren ons ook zijn prachtige column over 'Niemandsland' waarin hij prachtig schreef over de dood van zijn grote liefde, een column die we jou niet graag willen onthouden.
Rust zacht, Joost. Dank voor de woorden, de warmte en het licht.
Foto: Wikipedia.