Hospice Texel opende zomer 2015 haar deuren. Met twee bedden is het Texelse hospice compact en knus tegelijk.
‘De huisartsen hier op het eiland komen dagelijks over de vloer, dat voelt vertrouwd en veilig voor onze gasten,’ vertelt Lonneke Legierse, coördinator van het hospice.
Van de zeventig vrijwilligers heeft een groot deel geen zorgachtergrond. ‘Deze mensen varen niet op ervaring en kunnen niets anders dan Er Zijn voor onze gasten. Het zorgt voor een fijne kruisbestuiving met de grote groep vrijwilligers die wel een zorgachtergrond heeft. We zijn een open hospice en willen er zijn voor alle Texelaars, maar ook voor mensen van het vasteland wier kinderen hier wonen en waardoor zij graag op Texel overlijden. En voor Texelaars die naar de overkant zijn verhuisd, maar wier familie en vrienden nog op het eiland wonen, waardoor zij gemakkelijk bezocht kunnen worden in hun laatste levensfase. Recent verbleef een echtpaar bij ons. Mevrouw was terminaal en haar partner licht dementerend. Bij de opname hadden we een back-up plan paraat maar dat bleek niet nodig; het verblijf pakte uit zoals we hoopten. Het deed meneer erg goed om bij zijn echtgenote te zijn waardoor het dementiebeeld geen uitdagingen gaf.’
Welke gebeurtenis heeft u recent geraakt?
‘In de zomer verbleef een dame met een licht verstandelijke beperking bij ons. Haar zus woonde in Frankrijk, haar broer in Engeland. Zuslief heeft wekenlang met haar Berner sennenhond op de kamer van mevrouw gelogeerd. Het was ontroerend om hen in de tuin te zien zitten met de hond steevast onder de tafel.
Of de dame die opgebaard wenste te worden in haar kamer. Het is gebruikelijk dat na het overlijden en de laatste zorg, de overledene wordt overgedragen aan de enige uitvaartbegeleider op het eiland. Op het moment dat mevrouw overleed, was er geen andere gast in huis en de wachtlijst was leeg. Mevrouw werd opgebaard in het hospice, de kinderen kregen de sleutel en het vrijwilligersrooster werd gedurende deze periode stopgezet. Dat waren bijzondere dagen voor iedereen. Hospicezorg is maatwerk. Wat kan er? Er kan veel.
Ook voor het verzorgen van de uitvaart is veel mogelijk buiten de geijkte paden. Zo reed de zoon van deze vrouw zijn moeder persoonlijk naar de boot en naar Rotterdam voor de crematie.’
Wat maakt een hospice op een Waddeneiland speciaal?
‘Het hospice wordt breed gedragen in de Texelse samenleving. De breiclub uit Oosterend breit en schenkt ons de opbrengst; de slager schenkt ons kip waar een vrijwilliger vervolgens bouillon van maakt, in de kerken wordt regelmatig gecollecteerd voor het hospice. Zo zijn er talloze voorbeelden waaruit de betrokkenheid vanuit de gemeenschap blijkt. Toen de enige thuiszorgorganisatie op het eiland geen nachtzorg kon leveren, haalden we ZZP-nachtzorg vanaf het vasteland in huis. Zij hadden overdag een slaapplaats nodig en een mevrouw uit het dorp bood kosteloos haar bovenverdieping aan.
De lijnen zijn kort. Als op vrijdagmiddag het hospice leeg is, plaatsen we soms een bericht in de krant dat we de volgende dag open huis hebben. Dat werkt drempelverlagend. Op het eiland vraagt men niet snel om hulp, de Texelaars zijn van oudsher gewend zo veel mogelijk zelf te doen. Na zeven jaar zijn we goed geïntegreerd in de gemeenschap en weet men ons gelukkig steeds vaker op tijd te vinden.
www.hospicetexel.nl