Zondaginterview met Wouke Van Scherrenburg: 'Het is me duidelijk geworden dat hoe je ook dood gaat, er mensen zijn die het je zo aangenaam mogelijk maken.'

Mijn vader heeft een afschuwelijk doodsbed gehad. Mijn moeder had dementie, met een moeilijk beloop, en verbleef in een christelijk verpleeghuis waar het personeel verplicht was om te reanimeren. We hebben het verpleeghuis gevraagd om dat niet te doen en haar ook niet actief in leven te houden als ze bijvoorbeeld een herseninfarct zou krijgen. Daar hebben ze zich keurig aan gehouden.’ **Klopt het dat u betrokken bent bij een hospice in uw omgeving?** ‘Dat hospice had een jubileum en vroeg mij om een feestelijke bijeenkomst in de schouwburg te leiden. Ik wilde er eerst een keer op bezoek want hoewel ik er bijna iedere dag langs reed, was ik er nog nooit geweest. Ik was enorm onder de indruk. Palliatieve zorg was mij al wel bekend, mede doordat ik Sander de Hosson volg op social media, maar ik bezocht nooit eerder een hospice. Er zijn een paar dingen die mij hoop geven. Mensen die goede boeken schrijven of mooie muziek maken, kunstenaars die mooie werken maken en mensen die zich belangeloos inzetten voor anderen. En dat doen vrijwilligers in een hospice. Ik word ook blij van waardevolle initiatieven vanuit de maatschappij, vaak van mensen die afkomstig zijn uit de zorg, zoals het [koppelbed](https://carend.nl/blog/het-koppelbed-verdient-veel-meer-aandacht) en stichting [Ambulance Wens](https://www.ambulancewens.nl/?gclid=Cj0KCQiA99ybBhD9ARIsALvZavUPvmeXNEshvSJupJ4xoW1XZHR9YHnHt7kf30kd17gxuuTBmUto_e0aApkfEALw_wcB). Echt hartverwarmend. Het is me duidelijk geworden dat hoe je ook dood gaat, er mensen zijn die het je zo aangenaam mogelijk maken. **Regie houden** ‘Ik weet niet of ik zelf voor palliatieve zorg zal kiezen, of ik dat mijn naasten aan wil doen. Liever zou ik de pil van Drion of iets soortgelijks nemen als de tijd daar is. Ik vind het absurd dat de overheid enerzijds aan mensen vraagt om zo lang mogelijk zelfstandig blijven, en dat beroep wordt alleen maar sterker, en dat je anderzijds niet zelf kan beslissen dat je wilt stoppen met leven. Eerst moet er sprake zijn van ondraaglijk lijden. Als je dementerend bent is het nog erger. Dan moet je lijden tot het bittere einde, en ook de familie, want een dement persoon is wilsonbekwaam. Tenzij je er snel bij bent en dat zijn de meeste mensen niet. Ik ben dan ook lid van Coöperatie Laatste Wil zodat ik zelf zoveel mogelijk regie kan houden.’ *Door de vergrijzing zullen de personeelstekorten in de zorg verder toenemen. Hoe kijkt u daarnaar?* ‘Je kan daar vanuit verschillende invalshoeken naar kijken. Door de tekorten in de zorg zal er steeds meer gebruik gemaakt worden van digitale hulpmiddelen. Mijn mantelzorger kan straks van een afstand in de koelkast checken of ik mijn yoghurtje wel gegeten heb. Of ze houden in de gaten of je 's nachts veel rondwandelt. Je zou maar een bierdrinker zijn en vaak moeten plassen. Als ik over vijf jaar een nieuwe knie nodig heb, ik ben dan 81, en artsen zeggen ‘op uw leeftijd heeft dat geen zin, gebruik maar een rollator’, dan neem ik daar geen genoegen mee. Dan wil ik die nieuwe knie. Maar door de vergrijzing zal er steeds scherper triage worden gedaan. Artsen zijn nu vaak geneigd zijn om maar door te behandelen. Als je slokdarm- of alvleesklierkanker hebt weet je dat je overlevingskansen minimaal zijn. Veel artsen bieden dan toch kuur na kuur aan. En patiënten klampen zich daaraan vast. Ze hebben minder kwaliteit van leven, door die levensverlengende behandelingen, en vergeten afscheid te nemen van dat leven. Er zouden meer artsen zoals Sander de Hosson moeten zijn die tegen deze patiënten zeggen “gebruik de tijd die je nog hebt om goed afscheid te nemen.” *Is het leeftijdsdiscriminatie dat het bevolkingsonderzoek darmkanker bij 75 jaar stopt?* Ja eigenlijk wel. De pensioenfondsen zijn er vast blij mee. Ik laat eens per vijf jaar mijn darmen controleren, binnenkort voor het laatst. Als er daarna nog iets zit groeit het maar langzaam, op mijn leeftijd. *Wat is er volgens u na de dood?* ‘Helemaal niets! Ik moet er ook niet aan denken dat er wel iets is. Mensen die een hartstilstand hebben gehad, en dus even dood zijn geweest, zeggen ook dat er niets is. Dat is maar goed ook want wij mensen zijn in staat om zelfs de hemel naar de bliksem te helpen.’ -----  Op 16 maart organiseert Carend hét multidisciplinaire congres over palliatieve zorg in de Jaarbeurs in Utrecht. Kom leren, laat je inspireren en ontmoet ons elkaar op deze dag! De inschrijving loopt storm, dus wees er snel bij! Meer info [hier](https://www.carend.nl/artikel/carend-congres-16-maart-2023-leven-toevoegen-aan-de-dagen-inschrijving-geopend).