Pleisterplek. Een rubriek -kort maar fijn- over dat ene dierbare plekje in je huis of je tuin of je auto of zomaar ergens onderweg, waar je even heel fijn herinnerd wordt aan degene die er niet meer is. Waar je regelmatig bij stilstaat en je weer even zorgeloos weet en voelt dat diegene nog bij je is. Vandaag aflevering tien, geschreven door René de Jonge.
Dit is Paula. Zij was mijn allerliefste vriendin. Op 11 december 2018 hoorden we dat ze longkanker had en op 3 januari 2019 overleed ze. Het ging allemaal zo snel dat we amper tijd hadden om te beseffen, laat staan ons voor te bereiden op wat er kwam.
Op 2 januari moest ze opgenomen worden omdat het echt niet meer ging. Ik kuste haar rond tien uur toen ik wegging uit het ziekenhuis, appte haar nog even toen ik thuis was om haar welterusten te wensen, zoals we elke avond deden. Tweeëneenhalf uur later werd ik gebeld…
Mijn schuldgevoel omdat ik niet bij haar was toen ze overleed is inmiddels wel weggezakt, het gemis is nog net zo groot als vijf jaar geleden.
Iedere avond kus ik haar foto en haar urn en voor ik ga slapen zeg ik nog steeds wat ik iedere avond tegen haar zei: Bonne nuit, chérie, à demain.
Deze plek in haar huis is voor haar… zodat ze er toch nog een beetje is, in het huis waar ze zich zo goed voelde.
Voor mij is dit de belangrijkste plek in het huis waar we ooit samen woonden.
De Carendredactie nodigt je uit om jouw pleisterplek te delen. Mail een foto van jouw pleisterplek naar redactie@carend.nl en vertel ons wat we zien, waarom deze plek bijzonder voor je is en hoe je terugkijkt op het overlijden van jouw dierbare in maximaal 500 woorden. (alle inzendingen worden met aandacht gelezen en geredigeerd)