Skeletje (5+) - Theatergroep Grote Mensen, Maas theater en dans- Nog te zien t/m: 3-1-26 en herneming in september 2026
Eigenlijk is het helemaal niet zo gek om te lachen over de dood. Idioot? Oneerbiedig? Dat is relatief. Wie mimers Lisa Groothof en Yannick Greweldinger aan het werk ziet gaat daar vanzelfsprekend in mee. Volwassenen overigens net zo goed als kinderen. Aan het einde danst de hele zaal aangemoedigd door het innnemende duo: Lekker bewegen met al die botjes. De dood als een feestje. Dat kan al jaren in Mexico op de Dia de los Muertos, maar misschien binnenkort ook hier.
Met leuke grappen en poëtische scènes maakt regisseur René Geerlings van de dood een gewoon onderwerp. Alsof het bij het leven hoort. En dat is natuurlijk ook zo. De dood hoort bij het leven en gaat over het leven, maar we doen er vaak zo moeilijk over. Dat dit langzaam aan steeds meer verandert is heel mooi. Het brengt mensen nader tot elkaar.
In de familievoorstelling Skeletje zijn we bijeen om afscheid te nemen van Dwayne die volgens Lisa ‘ergens anders’ is. Op een klein altaartje staat een portret van Dwayne. Als Yannick daar een skeletpoppetje naast wil leggen wil Lisa dat tegen houden. Als Yannick uiteindelijk zegt dat Dwayne dood is, schrikt Lisa enorm en probeert het publiek gerust te stellen. Dan trekt ze opeens een plechtig gezicht en zet muziek van Bach aan. Yannick laat dat even toe en zet dan een vrolijk disconummer op tot afgrijzen van Lisa natuurlijk. In steeds hoger tempo wisselt de muziekkeuze en vliegt alle kanten op wat een hilarische uitwerking heeft.
Al snel is de voorstelling door Yannick die telkens de verkeerde kant op kijkt- pure slapstick geworden, compleet met poppenkasteffect waarbij de zaal gretig begint te roepen ‘achter je’ en 'kijk daar' wat volstrekt logisch voelt, terwijl het toch over de dood gaat. Dat is prachtig. Ook mooi is een lekkere aaneenschakeling van sterfscenes die tot veel jolijt leidt culminerend in een prachtige slowmotion act. Daarna decoreren de spelers het altaartje met bloemen, lichtjes en portretten van onder meer David Bowie, maar ook familie en vrienden. De sfeer is al wat uitgelaten als de twee beginnen met hun vrolijke skelettendans. Doodgaan was nog nooit zo licht en leuk. Schitterend.
Foto: Kamerich & Budwilowitz