Grenzen van de geneeskunde
Dit is een on demand webinar.
De medische mogelijkheden blijven groeien dankzij de huidige innovaties en technische ontwikkelingen. De geneeskunde gaat telkens op zoek naar nieuwe mogelijkheden. We lijken controle te hebben over gezondheid en ziekte. Hierdoor lijkt een maatschappelijk ideaal van maakbaarheid steeds meer binnen handbereik.
Dat maakt het omgaan met kwetsbaarheid, lijden en de dood ingewikkeld, omdat we vaak vergeten dat deze ook met het leven zijn verbonden. De geneeskunde kan ons niet altijd genezen en langer behandelen levert niet altijd extra kwaliteit van leven op. Feit blijft dat we sterfelijk zijn en dat we allemaal met ziekte, tegenslag en verlies te maken krijgen. Hoe begrijpelijk de wens om zo lang mogelijk te leven ook is, toch rijst de vraag: hoe leren we leven met kwetsbaarheid en eindigheid? Hoe voeren we hierover een beter gesprek, in de zorg en met elkaar?
Bert Keizer, specialist ouderengeneeskunde en filosoof, is van mening dat geneeskunde zijn grenzen heeft. 'En die grenzen blijken als je met een oud lichaam in een crisis op de spoedeisende hulp belandt. Geneeskunde moet zich dan proberen te gedragen en niet te ver gaan.' Maar wat is dat, te ver?
Manon Boddaert, arts palliatieve geneeskunde in het LUMC, promoveerde op 15 maart. Met haar proefschrift "Quality Palliative Care For All -Want it!- Towards death, while alive" geeft ze beleidsmakers en zorgverleners handvatten tot betere en vanzelfsprekende samenwerking tussen betrokken zorgverleners. Daarmee opent ze de deur tot laagdrempelige toegankelijkheid van palliatieve zorg voor alle patiënten en hun naasten. Als zij hun wensen aangeven, kunnen zorgverleners helpen deze mogelijk te maken. 'Kijk je naar de wensen van de meeste ongeneeslijk zieken, dan willen zij in hun laatste levensfase vooral thuis zijn, zo min mogelijk naar het ziekenhuis gaan en al zeker niet in het ziekenhuis sterven. De praktijk is echter heel anders. In de regel brengen velen behoorlijk veel tijd door in het ziekenhuis en bijna één op de drie patiënten ouder dan 65 jaar overlijdt daar zelfs', stelt de promovenda. Investeren in goede palliatieve zorg is daarom van groot belang.
Henk-Jan Schuijt is arts en promovendus traumageriatrie. Een gebroken heup is voor veel ouderen een levensbedreigende aandoening. De gemiddelde leeftijd van deze patiënten is 84 jaar. Bij ruim 20% van de patiënten is sprake van een vorm van dementie en maar liefst een op de acht patiënten met een gebroken heup overlijdt binnen een maand na de operatie. Een op de drie overlijdt zelfs binnen een jaar na de operatie.
Aanvankelijk was het in Nederland gangbaar om een oudere met een gebroken heup te opereren, juist ten behoeve van de palliatieve zorg. De laatste jaren komt er echter steeds meer bewijs dat een oudere, veelal kwetsbare patiënt misschien juist niet meer moet worden geopereerd. Adequate palliatieve zorg is voor sommige patiënten een betere uitkomst dan een operatie. Dat is immers een ingreep die gepaard gaat met een flinke belasting voor de patiënt, terwijl de uitkomsten lang niet altijd goed zijn. Er zou daarom meer rekening moeten worden gehouden met de wensen en perspectieve van de patiënt. Henk-Jan Schuijt vindt bovendien dat een gebroken heup niet de oorzaak is maar een symptoom van een onderliggende kwetsbare situatie.
Deze avond zijn Bert Keizer, Manon Boddaert en Henk-Jan Schuijt te gast. Samen met hen gaan we onder leiding van longarts Sander de Hosson op zoek naar de grenzen van de geneeskunde. Een avond om niet te missen!
Voor alle beroepsgroepen wordt accreditatie aangevraagd.
