Ik wilde hem zo graag helpen, daarom was ik dokter geworden. Beter maken. Genezen. Perspectief bieden.
Ik had het niet eens door. Ik had niet door dat ik hem kwijt raakte. Dat ik me verloor in beloftes waar hij al lang niet meer in geloofde, in een toekomst die hij niet met me kon delen, in een beeld van hem waar hij zich niet in kon herkennen. Niet meer.
Op dat moment sprak hij de legendarische woorden die mijn houding als arts voor altijd zouden veranderen: "Stop eens met praten en voel eens met me mee. Zou jij, als je in mijn schoenen zou staan, dit leven nog aankunnen? Kun je dan snappen dat ik óp ben en dat alleen ik dat aan kan geven?"
En ik, ik kon alleen maar aarzelend toegeven dat ik hem snapte en er ook voor hem wilde zijn. Hoe? Op dat moment had ik geen idee. Onzekerheid en kwetsbaarheid alom.
Pas later leerde ik dat hij prima in staat was om aan te geven wat ik als arts wél voor hem kon en mocht betekenen. Troost bieden, luisteren en zijn grenzen respecteren bleken voldoende. De oplossingen kwamen daarna, vanuit hemzelf.
Hij is er inmiddels niet meer, maar ik ben hem nog altijd enorm dankbaar. Omdat ik door hem als arts én als mens wijzer geworden ben. Sommige dingen leer je niet in een opleiding.
----------------------
Saskia Buijs is verslavingsarts en kaderarts palliatieve zorg. In haar werk zorgt zij vaak voor patiënten met een verslaving die in de palliatieve of terminale fase van hun ziekte zijn. Op 8 februari zal zij tijdens een avondwebinar uitgebreid ingaan op de complexe problematiek die bij deze patientencategorie speelt in deze fase van het leven. Alle geïnteresseerden, zorgverlener of niet-zorgverlener kunnen dit webinar bijwonen. Voor zorgverleners is er accreditatie aangevraagd.
Meer informatie (en inschrijving) vindt u op: https://www.carend.nl/webinars