Rouw verstopt zich in gekromde tenen op zoek naar grip.
In een bekken dat zich niet helemaal over kan geven aan de stoel die hem wil dragen.
In kiezen, op elkaar geklemd.
En een trillende vinger die pulkt aan een haaltje.
Rouw huist in een teruggetrokken adembeweging in het borstgebied.
Een huid die vandaag geen trui verdraagt.
In een bolling van een rug.
En een keel die slikt.
Rouw spreekt via over elkaar geslagen benen.
Een opspelende maag.
Grote ogen.
En de toon van een stem.
Het babbelende hoofd merkt vaak niet op wat het lichaam fluistert. Te druk met verstoppen, overtuigen, zoeken en bereiken. Totdat nabijheid verschijnt. Vertraging, een vraag zonder antwoord, een hand en een blik. Een misgeslagen plank op tafel. Stilte die ruimte geeft zonder leeg te zijn. Iets wat niet gaat over hetzelfde ervaren, leeftijd of hebben, laat staan succes.
De ander als getuige. De troost van samenvallen met je lichaam. Gehavend en toch thuis.Van mens tot mens.
Hoe gaan we om met het verlies van een ouder? Raakt een mens het verdriet over een overleden dierbare ooit kwijt? Manu Keirse, hoogleraar rouw en pionier binnen de palliatieve zorg zal op 17 januari 2023 een avond spreken over dit onderwerp. Je kunt je hier aanmelden.