Pleisterplek. Een rubriek -kort maar fijn- over dat ene dierbare plekje in je huis of je tuin of je auto of zomaar ergens onderweg, waar je even heel fijn herinnerd wordt aan degene die er niet meer is. Waar je regelmatig bij stilstaat en je weer even zorgeloos weet en voelt dat diegene nog bij je is. Vandaag aflevering zeven, geschreven door Jolanda Versloot.
Je kijkt naar de portretten van mijn moeder (2021) en vader (2020) die ik zelf heb gemaakt. Mijn moeder is in 1999 overleden na een ziekbed van ongeveer negen maanden en mijn vader overleed plotseling in 2019 . Het afscheid nemen van mijn moeder is heel geleidelijk gegaan en ik heb nooit het gevoel gehad dat zij er niet meer is. Geen groot, pijnlijk gemis. We hebben haar leven, ook al was ze ziek en toch nog jong, mooi kunnen afsluiten.
Na het plotselinge overlijden van mijn vader in 2019, waarbij wij geen woorden van afscheid meer hebben kunnen uitspreken, was de impact een stuk groter. Ik heb zijn uitvaartdienst grotendeels geleid en hem een afscheidsbrief geschreven. Het was voor hem een prachtige dood, maar kwam zo onverwachts en abrupt dat ik tijd nodig had om te bevatten. Tijdens mijn werk als beeldend kunstenaar maakte ik een hoofd zoals ik dat al vaker deed, alleen nu werd het geheel onbewust zijn geabstraheerde portret. Ik was kennelijk met mijn gedachten en gevoelens nog heel erg bij hem en zo ontstond zijn gezicht in het beeld. Ergens zal ik de behoefte hebben gehad om hem uit te beelden, in dit geval in speksteen. Mijn zus wilde hem graag van mij overnemen en dat voelde heel erg oké. Ik had mijn rouwarbeid gedaan en het idee dat hij binnen het gezin bleef vond ik fijn.
Daarna voelde ik de behoefte om ook het portret van mijn moeder te maken om haar zo te vereeuwigen in speksteen. Wel meteen met het idee dat zij bij mij zou blijven. Ze heeft gevoelsmatig te vroeg afscheid moeten nemen van ons en van haar leven. Nu mag zij zichtbaar en tastbaar aanwezig zijn.
In beide beelden heb ik as van hen beiden verwerkt, ik heb daarvoor wat as gemengd. Voor altijd weer samen. Als beeldend kunstenaar én rouw- en stervensbegeleider bied ik de mensen die ik begeleid de cursus Rouwend Beeldhouwen aan. Een creatieve vorm van rouwbegeleiding, waarbij ze zelf een beeld maken ter nagedachtenis aan een dierbare.
De Carendredactie nodigt je uit om jouw pleisterplek te delen. Mail een foto van jouw pleisterplek naar redactie@carend.nl en vertel ons wat we zien, waarom deze plek bijzonder voor je is en hoe je terugkijkt op het overlijden van jouw dierbare in maximaal 500 woorden. (alle inzendingen worden met aandacht gelezen en geredigeerd)