Een appje van Stichting Komma. Heb ik aanstaande maandag tijd voor een Kommagesprek? Let op: het is anders dan anders. Deze jonge moeder is ongeneeslijk ziek vanwege ondraaglijk psychisch lijden. Ik wil dit portret heel graag maken. Tegelijkertijd kolkt er van alles door mijn hoofd. Deze vrouw heeft jonge kinderen, net als ik, en is ongeveer van mijn leeftijd. Hoe dan? En: hoe bereid ik me voor op dit gesprek?
Het antwoord is: niet. Net als bij de andere Kommagesprekken die ik voer. Ik wil open, zonder ballast, in dit gesprek stappen. Deze mama is ongeneeslijk ziek, net als iemand met een lichamelijke aandoening. Ik schrijf haar naam en leeftijd en de naam van haar partner in mijn notitieboek. De namen en leeftijden van haar zoontjes komen ernaast, 3 en 5 jaar oud. Ik loop de vragenlijst door, stop een memorybox, USB-sticks en herinneringskaarten in mijn tas en stap in de auto.
Terwijl ik naar het adres rijd, peins ik verder: lukt het mij en de cameraman om haar levensverhaal, waarin waarschijnlijk veel verdriet zit, op een eerlijke, goede manier vast te leggen? Wat treffen we aan? Is ze alleen, of heeft ze tijdens en na het gesprek steun aan een ander?
Op de plaats bestemming ontmoet ik de cameraman, en samen bellen we aan. Een lachende, ietwat zenuwachtige jonge vrouw laat ons binnen. Ze is alleen, in een ruim warm huis vol kerstvreugd en kinderspeelgoed. Verontschuldigend voor de rommel (die er niet is) schenkt ze onze glazen vol. We bespreken voor, terwijl de cameraman zijn spullen installeert. Het gesprek beginnen we met de vaste vraag: waar stond jouw wieg?
Zo gesloten als haar binnenwereld altijd is geweest, zo open vertelt ze er nu over. We zijn bij haar omdat haar leven binnenkort eindigt. Ze laat haar levensverhaal vastleggen voor haar kinderen, voor later. Ze wil dat zij haar en haar verhaal kennen. Dat ze snappen wie ze was. En: dat het niet aan hen ligt.
Als de cameraman en ik weer buiten staan, kijken we elkaar aan. We hoeven eigenlijk al niet meer uit te spreken hoe bijzonder en mooi dit portret is geworden. We zijn onder de indruk van haar kracht en zijn blij dat we haar konden helpen met dit belangrijke onderdeel van haar afscheid.
Tijdens de terugreis speel ik het gesprek in mijn hoofd nog eens af. Haar woorden en zinnen zijn voor haar kinderen. Maar ook ik neem er iets uit mee. Ideeën over moed, ondanks alles. Over hoe eenzaam de duistere storm in je kop kan zijn. Over hoge pieken en diepe dalen. Over het leven en over mezelf. Elk gesprek dat ik voor Stichting Komma voer, rekt mijn wereld verder op. Geeft mij nieuwe perspectieven. Zorgt ervoor dat ik verder kijk, met meer begrip. En daarvoor ben ik de ouders, voor wie wij het levensverhaal op beeld vastleggen, bijzonder dankbaar.
Stichting Komma helpt ongeneeslijk zieke ouders hun levensverhalen kosteloos vast te leggen in een interview op beeld. Als blijvende herinnering voor hun kinderen en naasten. Sander de Hosson, longarts en mede-oprichter van Carend is ambassadeur van Stichting Komma.