Werken in de nacht. Het blijft een bijzondere dienst, waar ik altijd weer tegenaan zit te hikken. Het voelt zielig als je de nachtdienst in moet net als iedereen gaat slapen. Jij niet. Duty calls. Maar als ik er eenmaal ben is het goed: de grote lampen zijn al uit. Je praat wat zachter met je collega's. Er heerst vaak een bepaalde rust, bijna sereen.
Het lijkt of zieke mensen in de nacht extra kwetsbaar zijn. Ze zijn extra afhankelijk, ervaren meer pijn en zijn soms angstig. Vannacht ligt er een man op de afdeling die zich medisch gezien bevindt in de palliatieve fase: hij gaat de volgende dag vertrekken om nog wat te revalideren zodat hij de laatste levensfase thuis kan doorbrengen.
Hij belt. Ik loop naar hem toe. Hij vraagt mij om thee en druiven. Ik ga zitten op het lege bed naast hem en vraag hoe het komt dat hij niet slaapt. Hij vertelt dat hij denkt aan zijn nabije toekomst, zijn vertrek van hier en zijn stip op de horizon: zijn sterven. Ik vraag hem of hij iemand kent die wel eens bij de horizon is geweest. En zo belanden we om 03:00 in de nacht in een mooi bijna filosofisch gesprek.
Hij vertelt hoe het voor hem is om in het ziekenhuis te zijn. In het begin was er weerstand, hij wilde hier niet zijn, niet ziek zijn en afhankelijk. Maar hij ontmoet steeds kundige mensen. Hij ervaart een onvoorwaardelijke geborgenheid, veilig, lief, kundig, ver van de buitenwereld. En nu moet hij weer weg. Dat is goed maar spannend, deze paradox van hier niet willen zijn maar als je mag gaan niet weg willen.
We zijn allebei geraakt door het delen van onze nachtgedachten. Ik bedank hem voor zijn inzichten en wens hem alle goeds in de buitenwereld. Hij bedankt mij voor de geborgenheid. Hij vertelt mij dat hij mij Florence noemt in zijn ziekenhuisverhaal.
Ik breng hem zijn thee en druiven. Dit was een goede ontmoeting in de nacht met een kwetsbaar krachtig mens die ik waarschijnlijk nooit meer zie, maar die mij wel heeft geraakt.
Op donderdag 3 april 2025 vindt het congres ‘Palliatieve zorg in transitie’ van Carend plaats in het Beatrixtheater in Utrecht. Samen met sprekers zoals Kathryn Mannix, Yvo Smulders, Sander de Hosson en Pim van Lommel zullen we aandacht besteden aan alle domeinen van de transitie in de palliatieve zorg. Klik hier voor meer informatie.