Als een leeuwin houdt ze haar dochter vast. Een puntgaaf meisje met alles erop en eraan. Gitzwarte haren, tien vingers en tien teentjes. Om het bed zitten, stil, de trotse grootouders, dit kindje heeft hun een nieuwe titel bezorgd. Naast het bed staat een verslagen kersverse vader. In zijn ogen is trots, bescherming en verdriet te lezen. Zijn dochter, hun dochter, prachtig voldragen en compleet. De stilte in de kamer is ondraaglijk. De stilte van het pasgeboren kindje is oorverdovend. Er is zo uitgekeken naar haar komst, maar nu is er haar welkom tegelijk een afscheid. Ze vroegen mij in hun kamer om samen met ouders herinneringen te maken van hun dochter. Allereerst bewonder ik hun prachtige dochter en feliciteer ik hen met het feit dat zij hun ouders maakt. Daarnaast benoem ik ook het grote verdriet. Het gaat zo anders dan verwacht en ze houden zo ontzettend veel van haar.
Bij moeder op het bed legt vader hun dochter behoedzaam neer om daarna gezamenlijk met de kraamverpleegkundige en mij zorgvuldig en liefdevol afdrukken te maken van haar voetjes. We stempelen en maken een gipsafdruk van de volgroeide voetjes zodat haar voetafdruk voor altijd zichtbaar blijft. Ondertussen klets ik tegen het meisje en noem haar bij haar naam. Ik vertel haar wat ik aan het doen ben zoals ik dat bij ieder ander kind zou doen. Nadien legt papa haar weer behoedzaam bij zijn vrouw in de armen. Een plukje van het kostbare gitzwarte haar van hun dochter plaatsen we in een glazen buisje. Tastbare herinneringen aan hun prachtige dochter.
Onder de indruk verlaat ik hun kamer met de voetafdrukjes zorgvuldig op een dienblad ik beloof de kersverse ouders om er goed op te passen en ze later vandaag bij hen te brengen.
Heel behoedzaam loop ik stap voor stap met het dienblad. Het is zo onbetaalbaar kostbaar wat hierop ligt. Gespannen plaats ik de voetafdrukjes in een fotolijst waarbij ik naam en geboortedatum zorgvuldig opschrijf. Het is heel belangrijk dat dit lukt omdat het van zo’n grote waarde is voor de toekomst. Behoedzaam haal ik de gipsafdruk uit de mal en veeg met een kwastje het resterende gips eraf. De gipsen afdrukjes van de voetjes zijn prachtig geslaagd en zorgvuldig leg ik ze in een houten doosje met zachte stof erin.
Wanneer ik de kamer van de kersverse ouders opnieuw betreed nemen de ouders zeer dankbaar de afdrukjes aan en bedanken me nogmaals. Wat een warmte en liefde bij deze ouders. En wat een groot verdriet. Dit meisje, hun dochter blijft voor altijd dichtbij, altijd onderdeel van dit warme gezin.
Als ik hen gedag zeg, kijkt vader met een liefdevolle blik naar zijn dochter die in zijn armen ligt. Moeder kijkt toe en verzucht naar mij: ‘wat is ze mooi hè?’.
Ik knik en glunder met de ouders mee: ze is prachtig!
Carend is trots om het nieuwe webinarseizoen te openen met een voor ons erg bijzondere spreker: prof. Manu Keirse, pionier in de palliatieve zorg en expert in rouwverwerking. Op maandagavond 8 september geeft hij bij Carend een nieuwe voordracht over rouw en verlies, met bijzondere aandacht voor het verlies van ouders – ook als het kind inmiddels volwassen is. Meer informatie? Inschrijven? Klik hier