Auteur: Afke Bohle
02.11.2022
Het gebeurt niet bij het zien van een foto.
Het gebeurt tussen de vuilcontainers tijdens het weggooien van alle lege pillenstrips.
Koude vingertoppen, staren naar de beelden van toen in mijn hoofd.
Het gebeurt niet tijdens het opzeggen van haar abonnementen.
Het gebeurt als ik een ingevulde puzzel vind, haar handschrift tussen de oude kranten.
Een glimlach, een trekkend hart en een opdringerige traan.
Het gebeurt niet als ik door de regen loop.
Het gebeurt als de zon op mijn gezicht schijnt.
Kippenvel en oprukkende kou vanuit mijn tenen.
Het gebeurt niet tijdens het terugkijken van de uitvaart.
Het gebeurt als ik de deur open en haar schoenen onder de kapstok zie staan.
Een stomp in mijn maag, stelt zichzelf voor als besef en roept: 'Nooit meer'.
Het gebeurt niet als in bed lig.
Het gebeurt als ik in de auto zit of tijdens een gesprek.
Mijn ogen willen dicht, een intense vermoeidheid verspreidt zich als een olievlek over mijn lichaam.
Het gebeurt niet als ik ervoor ga zitten.
Het gebeurt als ik over het schoolplein loop.
Een verloren gevoel met een omhulsel van niets, alles te luid, te fel en intrusief.
Het gebeurt niet als ik schrijf.
Het gebeurt als ik zeg: 'Het is goed zo.'
De onderstroom in mijn buik, het verlangen dat de ander het precies begrijpt.
Het gebeurt niet als ik erop reken en soms wel waar ik het verwacht. Het doet wat het wil en alleen ik kan het zien.
(mijn) Verlies.
-----
Woensdag 2 november: Allerzielen. Door het hele land worden deze week herinneringsbijeenkomsten en lichtjesavonden georganiseerd om overleden dierbaren te herdenken. Buiten wordt het kouder en donkerder, bladeren vallen van de bomen, maar niet zonder eerst nog hun mooiste kleuren aan ons te tonen. De natuur wordt stiller, herinnert ons misschien wel aan het leven dat eindig is. Loslaten, verdriet om wat niet meer is, missen, koesteren wat was en voortleeft in je hart. Voor wie steek jij vandaag een lichtje aan?
-----
Beeld: Oleg Breslavtsev