‘Moet ik mijn sleutels meenemen?’ Mijn vader kijkt mij vragend aan. Ik schiet vol en tegelijk dringt de vraag tot mijn vader zelf door. ‘Nee natuurlijk niet, ik kom hier nooit meer terug.’
Vandaag brengen we hem naar het hospice. Hij zit in een rolstoel tegen over mij. Een schim van de beer van een vent die hij ooit was. Tot voor kort was hij nog vier dagen per week aan het werk ondanks dat hij de pensioengerechtigde leeftijd al lang was gepasseerd. Nu wordt hij ingehaald door de ziekte die al 1,5 jaar als een vonnis boven zijn hoofd hangt. De mantelzorg was zwaar in de afgelopen periode. Intieme zorgtaken die je als kind niet verwacht te hoeven doen bij je vader zijn inmiddels een vanzelfsprekendheid en ze worden met liefde uitgevoerd, maar de schaamte die ik elke keer opnieuw in mijn vaders ogen zie vergeet ik niet snel.
We zetten hem in de auto. Hij kan met moeite rechtop blijven zitten. We rijden nog een laatste rondje langs zijn plekjes om vervolgens warm te worden onthaald in het Hospice. Lieve vrijwilligers die met hart en ziel voor mijn vader klaar staan en hem overal in willen helpen. Maar mijn vader, een zelfstandige man die weinig mensen toelaat, is dit niet gewend. Niet alleen moet mijn vader wennen aan het hospice, ook de vrijwilligers moeten wennen aan die grote man die het liefste met rust gelaten wil worden en dat ook duidelijk laat weten.
Wij kunnen even opgelucht ademhalen want hij wordt 24/7 in de gaten gehouden en goed verzorgd. De continue zorg en aandacht doen hem goed en hij krijgt een opleving. Mijn vader, die niet echt bekend staat als spraakzaam, krijgt praatjes en opent zijn hart voor ons. Verhalen over vroeger, fouten die hij heeft gemaakt, leuke momenten, alles wordt gedeeld en we mogen hem alles vragen. Voor ons als kinderen is dit een compleet nieuwe ervaring. Oud zeer wordt opgeruimd en liefde wordt uitgesproken terwijl we zijn hand mogen vasthouden. Hij blijkt zowel mentaal als lichamelijk oersterk te zijn maar uiteindelijk kan hij het leven loslaten. Ik heb mijn vader verloren maar ik heb in die laatste periode ook herinneringen van onschatbare waarde gekregen en daar ben ik de vrijwilligers van het Hospice oneindig dankbaar voor.
Op woensdag 6 november 2024 vindt het congres ‘Zorg in de Stervensfase’ van Carend plaats in het Beatrixtheater te Utrecht. Samen met sprekers als Manu Keirse, Sander de Hosson, Madeleine Kerkhof, Teun Toebes, Karlijn van Rooijen, Annelot van der Meulen, Mustafa Bulut en Edwin Spieard zullen we aandacht besteden aan alle domeinen van de palliatieve zorg in de stervensfase. Meer informatie vind je hier.