Vanmorgen vloog ze nog

Auteur: Jessica Kloosterboer-Duijnmaijer, IC-verpleegkundige
14.12.2022
Vanmorgen vloog ze nog
Auteur: Jessica Kloosterboer-Duijnmaijer, IC-verpleegkundige
14.12.2022

Vanmorgen vloog ze nog

Zo onbelemmerd en gracieus

Robert Long klinkt door de speaker van de radio die je familie heeft meegebracht. De tekst van het nummer in combinatie met de situatie op dat moment, geeft me kortstondig kippenvel. Ik ben mijn nachtdienst net begonnen en was al bang dat ik je op deze manier zou aantreffen. Het ging namelijk niet zo goed met je vanmorgen en ik had een hele poos bij je gezeten aan het einde van mijn dienst om te praten. 

Ik praat, want jij komt lucht tekort en ik zie de angst in je ogen. Covid is een vreselijke ziekte die ervoor kan zorgen dat je heel snel achteruit gaat, zeker op jouw nog relatief jonge leeftijd. Ik leg uit wat je kunt verwachten, zodra de intensivist je zo gaat onderzoeken en ik zeg je gedag nadat ik het hele verhaal heb overgedragen aan mijn collega van de vroege dienst. 

De vleugels wijdgespreid 

Op eigen kracht de mens ontstegen 

En dan een knal en verder niets 

Niet eens een schreeuw

Robert weet het precies te verwoorden. Ik liet je vanmorgen heel angstig maar vastberaden achter aan het einde van mijn dienst. Nu dep ik de zijkant van je gezicht met een washand. Zo zou je er niet bij willen liggen, op je buik aan de beademing. Nat van het zweet door je hoge koorts en met je neus in een plasje speeksel dat uit je mond komt. Het speeksel zakt vanzelf weg in het speciale zandbed waar je in ligt. Toch zuig ik het een beetje weg en vet je lippen nog een keer in met Labello. 

Ik kam je haren en ik zuig je longen uit. Ik help je hierbij omdat jij in deze diepe slaap het voorlopig niet zelf kunt. Dat je maar snel weer mag vliegen, zeg ik hardop. Tot die tijd daar is heeft ze ons nodig, dat is gewoon ons werk. We proberen voor haar te zorgen zoals ze dat zelf ook zou doen. Ik maak een knotje in je gekamde haren zodat de viezigheid die in het bed is gelopen je niet verder bevuilt. Zodat je lange haren niet langer vochtig tegen je gezicht plakken. 

Terwijl ik bezig ben, kijk ik naar de foto's op het prikbord die je familie meebracht. We vragen dit altijd aan familie omdat we dan een mooi onderwerp hebben om over te praten als we afleiding willen bieden. Maar ook omdat de patiënt in bed, met alle respect, al snel het menselijke verliest wanneer er geen beweging en reactie meer in zit. 

'Ik zie foto’s van jou met een glas wijn in je hand op een feestje'

Ik zie foto’s van jou met een glas wijn in je hand op een feestje. In de tuin, in je mooiste jurk denk ik. Op een andere foto sta je, heel charmant zoals je bent en zoals ik je leerde kennen gisteren, samen met je man en kinderen te stralen op het strand. 

Daar vloog je nog. Niet wetende wat het einde van het jaar jullie zou brengen. En wij gaan ons best doen ervoor te zorgen dat je daar volgend jaar weer staat. Samen met je gezin. Tot die tijd vecht jij stilletjes maar krachtig voor je leven, het leven op die foto’s. Daar waar je nog vloog. 

* Helaas is mevrouw na een heftig ziekbed drie weken later bij ons overleden in het bijzijn van haar gezin.


Jessica Kloosterboer (Foto: Deventer Ziekenhuis)


Sinds corona deelt intensive care verpleegkundige Jessica Kloosterboer-Duijnmaijer wat ze meemaakt op haar werk op Twitter. Tientallen van die verhalen zijn nu gebundeld in het boek De patiënt van Kamer 11. "Met deze patiënt kwam alles samen", vertelt Kloosterboer-Duijnmaijer tegen NPO Radio1. "We zaten in een lockdown, er was een vuurwerkverbod, er kwam een dreigende avondklok aan... Wij stonden daar met onze handen vol op dat moment, druk met een patiënt die géén covid had."  Het werk op de intensive care is voor veel mensen een onbekende wereld. Om toch een beeld te geven van wat er gebeurt achter de klapdeuren van de IC, heeft Jessica Kloosterboer er een boek over geschreven: 'De patiënt van kamer 11'. De IC-verpleegkundige van het Deventer Ziekenhuis hoopt daarmee een lans te breken voor het vak. "Door covid is er toch een vrij eenzijdig beeld ontstaan." Het boek verscheen gisteren. U vindt hier meer informatie over dit boek.

Bovenstaand verhaal werd met toestemming van Jessica gepubliceerd.

Tekening onder verhaal komt uit het boek en is van Mirjam Molenaar (ergotherapeut Deventer Ziekenhuis)


Kom naar hét multidisciplinaire congres over palliatieve zorg op 16 maart 2023. Meer informatie? Druk op bovenstaand figuur.

Frank
Ik krijg tranen in mijn ogen als ik het verhaal lees. Prachtig.
Log in om reacties te plaatsen