Zo kan het dus ook

Ik ga naast mijn vader op zijn bed zitten, zoals we die laatste dagen/weken vaker doen. ‘*Carrie, ik wil vrijdag al gaan als het kan’.* Ik ben in shock, tranen schieten in mijn ogen en ik reageer ‘nee, zo snel al?!’ en bedenk ondertussen dat als dit zijn wens is, ik deze moet respecteren en corrigeer mezelf: ‘als jij dat wil, moeten we dat proberen te regelen’. Hij vertelt me dat hij het ook niet weet, maar zo, niet verder kan en wil. Het verdriet is voelbaar, maar zijn rationele gedachten die hem vertellen wat hem te wachten staat als hij dit niet doet overschaduwt alles. Hij kan niet meer eten en drinken vanwege slokdarmkanker en leeft al meer dan een half jaar met sondevoeding. De kanker is uitgezaaid en behandeling zal niets meer omkeren. 's Avonds help ik mijn moeder de sondevoeding aan te sluiten. ‘Rot ding’, vloekt mijn vader als het aansluiten voor de zoveelste keer een uitdaging is. De volgende dag komt huisarts Bert langs, samen met zijn huisarts in opleiding, Femmie. Femmie zit tegenover mijn vader en neemt het woord. Ze spreekt rustig, begripvol, geraakt en onderzoekt zijn wens. Alles is gelukkig een maand geleden al vastgelegd, dus er kan gepland worden. Vrijdag kan niet… Bert is een weekendje weg. Mijn vader krijgt ‘verplicht’ een paar dagen extra. Hij is even van slag, maar geeft zich er dan aan over. Het blijkt een cadeautje te zijn. Woensdag wordt het, 17.00 uur. De dagen erop schijnt de zon, de dagen zijn lang en voelen als de grootste cadeaus. Vrienden, de zus van mijn vader, buren en wijzelf spenderen uren met hem terwijl we foto’s bekijken en praten over het leven. Mijn broer en ik interviewen hem nog over het leven en zijn tips voor de kleinkinderen die hij met ons achterlaat. Mijn vader troost ons allemaal en heeft zich overgegeven aan zijn lot én het laatste beetje controle dat hij nog heeft over zijn leven, het einde. Dagelijks komt Femmie langs om hem te vragen: ‘gaat het nog en wil je dit nog?’ Ze is empatisch, lijkt hiervoor gemaakt en weet vanuit volle respect en een luisterend oor een poosje onderdeel te worden van ons dagelijks ritueel. Ze is geroerd door zijn kracht en uit dit meermaals. Dit zal haar eerste keer zijn en mijn vader en zij hebben in een korte tijd een sterke band waardoor het voor beiden draagbaarder wordt. Mijn vader denkt mee over zijn uitvaart, kiest muziek, luistert er vooral veel naar, schrijft een paar mooie woorden voor zijn bidprent, kiest woorden voor zijn rouwkaart en vindt de foto die we kiezen één die hem goed vertegenwoordigt. Woensdag breekt aan. Een dag waarop iedereen in huis met de ziel onder de arm loopt. Mijn vader is ziek van verdriet zonder dat er tranen vloeien. We verzamelen ons rond half vijf 's middags in de woonkamer. Mijn broer en ik zoeken de mooiste fles champagne in de kelder, de open haard gaat aan. We hebben een grote ligstoel ervoor gezet, met ruimte voor ons om er omheen te zitten. We drinken samen met mijn vader champagne (dat lukt nog net voor hem) en we wisselen wat laatste blikken en woorden totdat de auto van met Bert en Femmie erin de oprit oprijdt. Ze komen binnen en zij vraagt, duidelijk naar woorden zoekend rustig ‘ben je er klaar voor?’ Mijn vader antwoord: ‘ik drink even mijn glas op, als je het goed vindt’. Femmie grijnst, knikt en vertrekt met de Bert naar de keuken. Om iets voor vijf kondigen ze zich aan in de woonkamer. Mijn vader staat op van de bank, neemt afscheid van ons en nestelt zich in de stoel met ons naast zich. Femmie is nerveus, trilt en legt uit dat eerst de verdoving komt en dan het middel. Mijn vader stemt in, ze begint de vloeistoffen in te brengen en mijn vader zegt ‘ik voel niks’... en zakt 2 seconden later met een dikke zucht weg. Ik voel, terwijl ik zijn hand vast heb, dat zijn pols direct weg is. Dan is hij dood. Hij had nog zoveel jaren willen leven. Maar dit, is het allermooiste uiteinde dat ik hem kan wensen, en gek genoeg, dit gun ik iedereen. Waardig sterven, met geliefden om je heen, zoals je het zelf wil. Een ding weet ik zeker: Femmie wordt een huisarts die ik iedereen aan het bed gun! --------- Foto: Pexels Vanaf 30 augustus start Carend weer met wekelijkse informatieve, inspirerende webinars over uiteenlopende onderwerpen. Bekijk ze allemaal: https://www.carend.nl/webinars