Zeven jaar geleden overleed haar vader. De tijd gaat snel. Er is niemand die er nog naar vraagt, iedereen is verder gegaan met leven. Ze heeft inmiddels haar middelbare school diploma gehaald en is begonnen aan een opleiding waar niemand haar verhaal kent. Dat laatste voelt fijn en alleen tegelijk. Haar ouders waren al gescheiden toen haar vader overleed. Haar moeder heeft een nieuwe partner, met wie ze twee kinderen heeft gekregen. Ze woont afwisselend bij hen en bij de vriendin van haar vader.
De laatste periode met haar vader hebben zij en zijn vriendin samen voor hem gezorgd. Het was een intense, intieme tijd waarin ze lief en leed met elkaar deelden. Maar na het overlijden lukte het niet om elkaar te vinden. De vriendin van haar vader viel in een diep gat en had, hoewel ze haar best deed, geen ruimte voor haar, zijn dochter. Ze rouwden ieder op hun eigen eiland en leefden steeds meer langs elkaar heen. Nu is alles wat ze samen hebben gedeeld naar de achtergrond verdwenen.
Bij haar moeder voelt ze zich vaak te veel en geen onderdeel van het nieuwe jonge gezin. Haar vader speelt op die plek alleen een rol in de herinneringen van haar moeder, die nooit gedeeld worden. Haar moeder heeft, omdat ze de laatste tijd zo stil is, haar geadviseerd om met een coach te gaan praten. Maar er is niets mis met haar, ze mist alleen haar vader. Ze is het liefst in haar vaders huis, dat sinds de scheiding als haar thuis voelde. Maar ze merkt dat zijn vriendin behoefte heeft aan een nieuw begin. Er staan nieuwe meubels in de woonkamer en de kleren van haar vader zijn naar een tweedehands winkel gebracht. Ze heeft er niets van gezegd, maar kon nog net een T-shirt van haar vader uit een zak vissen. Ze heeft het onder haar kussen gelegd. En nu wacht ze op de woorden waarvan ze bang is dat ze zullen komen. ‘Wanneer ga je op kamers?’
Ze wil niet tot last zijn, maar kan het nog niet aan om ook dit huis, deze plek, te verliezen. En dus doet ze haar best, zet een glimlach op en praat niet over haar vader. Ze kookt vijf dagen in de week en haalt de boodschappen. Ze brengt veel tijd door op haar kamer en heeft zich op haar studie gestort. Concentreren is lastig, maar studeren helpt om het eenzame stuk van binnen niet te voelen.
Als ze, op weg naar de stad, langs het Toon Hermans Huis loopt ziet ze voor het pand een groep jonge mensen graffiti spuiten. Er wordt gelachen en op de platen die op de grond liggen ontstaan indrukwekkende afbeeldingen. Nieuwsgierig blijft ze staan. Een van de vrijwilligers ziet haar. Ze ontdekt dat deze groep iedere maand bij elkaar komt om samen te eten en activiteiten te ondernemen. En er is nog iets. Al deze mensen weten hoe het is om op te groeien met een zieke ouder of om een ouder te moeten verliezen aan kanker. Hier ervaren ze dat op de rand staan van volwassenheid, niet betekent dat je ook alles zelf hoeft te doen of op moet lossen. Dat sterk zijn ook gaat over durven leunen en uitreiken. En dat wat je voelt normaal is.
Vanaf dat moment is er een plek voor haar waar ze even niet voor de ander hoeft te zorgen, waar haar vader bestaat en waar haar verhalen welkom zijn. Ze krijgt nieuwe vrienden en ontdekt dat het delen van rouw en verlies samen kan gaan met lachen en lol maken. Gewoon zoals het is. En bijzonder.
Afke Bohle was als begeleider van de jongeren- en jongvolwassengroepen een aantal jaren verbonden aan het Toon Hermans Huis in Amersfoort.
Het Toon Hermans Huis Amersfoort is bekend als IPSO centrum voor leven met en na kanker, een ontmoetingsplaats en een bron van steun voor iedereen die met kanker te maken heeft, ook de jeugd. Er zijn speciale jeugd ontmoetingsgroepen voor kids, jongeren 12-17 jaar, en jongvolwassenen die opgroeien met een zieke ouder of die hun ouder hebben verloren aan kanker. Niet alleen om naar elkaar te luisteren, je eigen verhaal te vertellen, maar ook om te ontspannen. Afleiding kan van grote waarde zijn in spannende tijden!
De groepen komen eens per maand bij elkaar. Deze bijeenkomsten zijn gratis. Meer informatie? Kijk dan op de website van het Toon Hermans Huis Amersfoort, bel: tel. (033) 465 52 27 of mail naar info@thha.nl