Geef me een spuitje

“Ik zeg het je, er komt een moment dat ik je bel omdat het niet meer gaat, en dan kom jij en dan geef je me een spuitje en dan ga ik dood”. Tegenover me zit een magere man van bijna 50, hij heeft longkanker, helemaal uitgezaaid, niks meer aan te doen. Hij ziet er niet zo verzorgd uit, heeft plukjes shag en brandgaatjes in zijn trui, gele vlekken op zijn vingers en hij ruikt naar alcohol en sigaretten. Ik probeer hem voor de zoveelste keer uit te leggen, dat dat zo niet werkt, ik ben geen dierenarts. Probeer weer uit te leggen dat er euthanasie en palliatieve sedatie is, en dat dat verschillend is. Hij wil niet luisteren. “Dok, je weet hoe ik het wil hebben, laten we er over ophouden. Bovendien zo ver is het nog niet, ik ga eerst dat halve brood halen”. Hierbij doelt hij op zijn 50e verjaardag in september. Hij gaat hard achteruit, houdt veel vocht vast, zijn benen zwellen op, zijn onderlichaam ook, hij wordt steeds kortademiger. Maar hij kijkt nog lekker televisie, zijn shagje en biertje smaken hem nog goed. Thuiszorg wil hij niet, zijn mokkeltje kan dat allemaal veel beter. Hij moet geen betweterig typetje in zijn huis. En al helemaal niet aan zijn lijf. Medicatie wil hij niet, regelmatige bezoekjes hoeven eigenlijk ook niet, maar hij lijkt het toch niet heel vervelend te vinden dat ik regelmatig mijn hoofd om de hoek steek. Na verloop van tijd drukt hij zelfs zijn peukje uit als ik binnenstap. Tot ik tijdens mijn ochtendspreekuur gebeld word. Of ik meteen wil komen, hij is heel erg benauwd. Ik rij een spoedvisite en bij aankomst hapt hij naar adem. Of ik hem nu dat spuitje wil geven. Ik vertel hem dat ik hem wat morfine ga spuiten, dat hij daar minder benauwd van gaat worden, maar dat hij ondertussen ook erg verzwakt is. Ik mag stoppen met ouwehoeren, en hem dat spuitje geven. Ik geef hem 10 mg morfine subcutaan, waarop hij rustiger wordt. Ik vertel dat ik mijn spreekuur af ga maken en dan meteen weer terugkom. Op het moment dat ik een uur later de deurklink omlaag duw, overlijdt hij. Na één spuitje met 10 mg morfine, precies zoals hij het wilde. ----- Dit verhaal komt uit het nieuwe boek 'Kwam je dan alleen voor mamma' van huisarts en kaderarts palliatieve zorg Marieke Dijkzeul. Meer informatie over dit boek vindt u via de link: https://www.uitgeverijdelinde.nl/store/Kwam-je-dan-alleen-voor-mama-Hardcover-p457225040