Tijd

“Hij laat veel achter, maar hij laat ook veel na.”

Een uitspraak die jaren geleden door een vriend van mij gedaan werd na het plotseling overlijden van een dierbare man in ons beider omgeving. Zijn weduwe was hier zichtbaar door geroerd. Naast de erkenning van haar eigen verdriet werd hier tegelijk recht gedaan aan het goede van degene die ineens weggevallen was. Ik was onder de indruk van de kracht van die uitspraak.

Als je ongeneeslijk ziek bent, valt alle onzin van het leven weg. Je moet keuzes maken over alles, van het inzetten van je energie tot het contact maken voor een laatste keer.

Je hebt soms nog tijd om je te concentreren op de waarde van het leven en de waarde van het afscheid nemen. Je zult je moeten gaan richten op het achterlaten maar ook op het nalaten. De tijd daarvoor is schaars en vaak had je dat anders gewild.

De meesten van ons leven het leven vaak bijna onverschrokken en onbewust. En dat is een groot goed.
Zittend in de middagzon aan het begin van een nieuwe lente terwijl de wereld in brand staat, sta ik even stil bij alle tijd die (jonge) mannen en vrouwen in de Oekraïne op dit moment ontnomen wordt. Tijd die nodig is om na te laten.

Vrede is zoveel meer dan een woord.