Na enkele keren bij een terminale oudere dame te hebben gewaakt, ontstond er een sterke band van vertrouwen en respect. Zij was 86 jaar, nog goed aanspreekbaar en helder van geest. Wij spraken meestal over koetjes en kalfjes, maar tijdens een van mijn inzetten vertelde ze zomaar uit het niets mij het volgende verhaal.
‘Onze Nelly zou vandaag 60 jaar zijn geworden, maar ze is doodgeboren.’ Zij zweeg even en de stilte die we lieten vallen deed haar werk. Zij hervatte haar verhaal: ‘Nelly werd doodgeboren maar mocht niet op het kerkhof worden begraven, omdat ze niet gedoopt was. Maar de burgemeester en zijn vrouw kregen ook een doodgeboren kindje en dat mocht wel op het kerkhof worden begraven. Mijn man heeft Nelly toen in een kistje gelegd en het bij een appelboom begraven. Toen hij dat had gedaan zei hij tegen mij dat ik er niet meer over mocht praten. Wij hadden al zes kinderen en het was goed zo. Ik heb er nooit meer over gesproken. Jij bent de eerste tegen wie ik het vertel, en nu is het klaar.’
Ik hoorde het verhaal zwijgend aan en kneep even in haar hand. Diep ontroerd, en beseffend dat deze vrouw zestig jaar lang een enorm verdriet had gedragen, ging ik enige tijd later huiswaarts. Ik voelde haar verdriet diep in mijn hart en door mijn hele lijf en het raakt mij nu nog als ik eraan terugdenk. Hoe bijzonder is het dat ik deelgenoot mocht zijn van haar onmenselijk verdriet. Een moeder blijft moeder tot aan haar dood.
Auteur: Loe de Cock, vrijwilliger VPTZ Noordelijk Noord Limburg
Verspreid over Nederland zijn zo’n 13.000 opgeleide vrijwilligers actief die kunnen ondersteunen bij de zorg in de laatste levensfase. Dit kan thuis, in het hospice of in een zorginstelling. VPTZ Nederland is de koepelorganisatie voor vrijwilligersorganisaties in de palliatieve terminale zorg. Kijk op www.vptz.nl voor een overzicht van alle organisaties.