CAREND BLOG

Een proost op het leven

Auteur: Damaris, verpleegkundige 13.07.2022

Het hele team zet zijn schouders eronder om mevrouw haar laatste wens uit te laten komen. De keuken wordt gebeld, de wijn is geregeld. Een collega haalt ergens een paar wijnglazen tevoorschijn. Vanuit de keuken wordt snel een mooie hapjessc...

Auteur: Marieke Dijkzeul, huisarts en kaderarts palliatieve zorg 08.07.2022

“Ik zeg het je, er komt een moment dat ik je bel omdat het niet meer gaat, en dan kom jij en dan geef je me een spuitje en dan ga ik dood”.

Auteur: Barbara Doeleman-van Veldhoven, Compassionate Care& Mindful Medicine 01.07.2022

Als ik mijn hand uitsteek, pakt ze mijn beide handen. Die van haar zijn zo frêle en teer dat die van mij als kolenschoppen aanvoelen. Een groot gevoel van dankbaarheid verrast me. Ik voel me bijna vereerd, hoe raar dat ook mag klinken. Ik v...

Auteur: Mirjam, verpleegkundige 26.06.2022

"Mirjam, denk jij ook dat de artsen zich vergist hebben? Dat hoor je toch weleens. Ik hoop het echt, want ik wil eigenlijk een elektrische fiets kopen en er in het voorjaar nog op uit kunnen". Tja ik heb haar indicatie gelezen, ik weet wat...

Auteur: Hetty Omvlee, praktijk ondersteuner huisarts 23.06.2022

De longarts windt er in zijn ontslagbrief geen doekjes om: bij de volgende verslechtering zal hij de patiënt niet meer klinisch opnemen, hij kan niets meer doen. In de geluidloze digitale woorden, komt de boodschap nogal cru op mij over. ‘D...

Auteur: Sander de Hosson 17.06.2022

Ineens sta ik met tranen in de ogen op de verpleegafdeling. Twee coassistenten flankeren mij. Ik zie dat mijn emotie hun niet ontgaan is. Ze horen mijn gebroken stem als ik ‘Sterkte’ zeg. Uiteraard raak ik weleens geëmotioneerd tijdens mij...

Auteur: Evelien Westerink, verpleegkundige hospice 16.06.2022

Ze zijn geen praters, maar wel nuchter. Voor de hospice opname hebben ze alles goed doorgesproken. Wat ze willen en hoe en wat perse niet. Hij heeft goed geluisterd.

Auteur: R. H. Hammer 13.06.2022

U begrijpt niet wat er gaat komen, u begrijpt al heel lang niet wat er met u is en waarom u dingen vergeet. Dat is misschien het kleine beetje genade wat de ziekte die u heeft nog wel heeft. Het ontneemt u wie u was en dwingt u tot een schi...

Auteur: Afke Bohle, dochter 11.06.2022

Die eerste periode was er schrik, verdriet en veel bezoek. Als ik mijn moeder probeerde te bellen, was de lijn vaak bezet en als ik langskwam loste ik meestal een vriendin, kennis of familielid af. Haar huis stond vol met kaarten en bloemen...

Auteur: Een dochter 04.06.2022

De huisarts stelt mijn moeder gerust. Er is weinig veranderd sinds hij haar de laatste keer zag. Er is nog tijd genoeg om leuke dingen te doen, hij stelt voor om bijvoorbeeld een weekendje weg te gaan. Moet ik nu zeggen dat mijn moeder het...