CAREND BLOG

Niet in de koude kleren

Auteur: Bianca Meijne, verpleegkundige op een PG afdeling verpleeghuis 13.09.2022

Het zijn bijzondere tijden in de zorg. In het algemeen en zeker ook op de afdelingen waar ik kom. Dat resulteert er in dat ik soms iets te hard aan gebeurtenissen voorbij ga, gebeurtenissen die ik iets meer aandacht had moeten geven. Niet z...

Auteur: Sander de Hosson 12.09.2022

Ziekte en dood horen bij het leven. Aan betrokken raken bij de dood zit geen minimumleeftijd vast. Hoewel het niet heel vaak voorkomt dat een ouder van een jong kind sterft, is het ook geen zeldzaamheid. Kinderen mogen wél pijn hebben. Ziek...

Auteur: Tanja van Roosmalen 10.09.2022

Vluchtig had ik haar gezien, zijn grote zus. Op weg naar school, naar vriendinnen, naar buiten. Maar nooit zoals vandaag. Terwijl ik aan tafel mijn handen om een kop warme thee vouw, om de onmacht in mijn lijf wat te verzachten, komt ze bin...

Auteur: Tanja van Roosmalen 01.09.2022

Terugkijkend voel ik hoe zijn verbinding met school als een levenslijn voor hem was. Die lijn hield hem tijdens zijn ziekte niet alleen overeind, maar was zoveel meer. Hij voelde zich een deel van een groep (een klasgenoot en niet alleen ee...

Auteur: Sander de Hosson 26.08.2022

Het is een vroege lentemorgen. De regendruppels aan de andere kant van de ruit getuigen van een vochtige nacht. Hij staart ernaar met zijn vermoeide ogen. Een blog over palliatieve sedatie.

Auteur: Carlijn, dochter 22.08.2022

Woensdag breekt aan. Een dag waarop iedereen in huis met zijn/haar ziel onder de arm loopt. Mijn vader lijkt ziek van verdriet zonder tranen. We verzamelen ons rond 16.30u in de woonkamer, mijn vader huivert. Mijn broer en ik zoeken de mooi...

Auteur: Cynthia Poen, verpleegkundige en schrijver 18.08.2022

Hij wijst naar een fotoboek en samen bladeren we het door. Het boek staat vol prachtige foto’s van Bart met zijn lieve vrouw en hun kindje van twee. Zo blijft hun gezin voor altijd bestaan, op die mooie plaatjes. Intens blog van verpleeg...

Auteur: 12.08.2022

Terwijl de voordeur open gaat verschijnen er twee bruine paardenstaartjes boven een heel jong gezichtje. ‘Ben jij de zuster die voor papa komt zorgen’? vraagt ze. Ik laat mezelf zakken tot haar niveau, en kijk in twee onschuldige bruine ki...

Auteur: Judith, verpleegkundige 08.08.2022

‘Weet u, zuster, het is hier zo fijn. Jullie werken hard, zijn zorgzaam en lief, ik heb niets te wensen. En ik ben verdrietig om datgene waar ik afscheid van neem. Gek dat die gevoelens naast elkaar bestaan.’

Auteur: Sander de Hosson 05.08.2022

Na al die maanden geeft hij nu eindelijk ronduit toe dat het erop zit. Dat de tijd op is. We wisten beiden eigenlijk allang dat het sterven begonnen was. Mijn blik glijdt langs het kaartje aan zijn arm. 1977. Hij heeft hetzelfde geboortejaa...