CAREND BLOG

Het einde

Auteur: Hetty Omvlee, praktijk ondersteuner huisarts 23.06.2022

De longarts windt er in zijn ontslagbrief geen doekjes om: bij de volgende verslechtering zal hij de patiënt niet meer klinisch opnemen, hij kan niets meer doen. In de geluidloze digitale woorden, komt de boodschap nogal cru op mij over. ‘D...

Auteur: Sander de Hosson 17.06.2022

Ineens sta ik met tranen in de ogen op de verpleegafdeling. Twee coassistenten flankeren mij. Ik zie dat mijn emotie hun niet ontgaan is. Ze horen mijn gebroken stem als ik ‘Sterkte’ zeg. Uiteraard raak ik weleens geëmotioneerd tijdens mij...

Auteur: Evelien Westerink, verpleegkundige hospice 16.06.2022

Ze zijn geen praters, maar wel nuchter. Voor de hospice opname hebben ze alles goed doorgesproken. Wat ze willen en hoe en wat perse niet. Hij heeft goed geluisterd.

Auteur: R. H. Hammer 13.06.2022

U begrijpt niet wat er gaat komen, u begrijpt al heel lang niet wat er met u is en waarom u dingen vergeet. Dat is misschien het kleine beetje genade wat de ziekte die u heeft nog wel heeft. Het ontneemt u wie u was en dwingt u tot een schi...

Auteur: Afke Bohle, dochter 11.06.2022

Die eerste periode was er schrik, verdriet en veel bezoek. Als ik mijn moeder probeerde te bellen, was de lijn vaak bezet en als ik langskwam loste ik meestal een vriendin, kennis of familielid af. Haar huis stond vol met kaarten en bloemen...

Auteur: Een dochter 04.06.2022

De huisarts stelt mijn moeder gerust. Er is weinig veranderd sinds hij haar de laatste keer zag. Er is nog tijd genoeg om leuke dingen te doen, hij stelt voor om bijvoorbeeld een weekendje weg te gaan. Moet ik nu zeggen dat mijn moeder het...

Auteur: Ylka Kolken, dochter 25.05.2022

Naast praktische dingen die mijn hoofd al af en toe doen overspoelen is er nog de relatie met papa. Langzaam begint het besef te komen dat hij weggaat. Maar nog steeds durf ik niet aan die rouw gevoelens te komen. Ik verlang naar zekerheid...

Auteur: Sander de Hosson 25.05.2022

Met ingehouden adem loop ik ver na reguliere werktijd, precies op het afgesproken tijdstip, naar de longafdeling, waar een van mijn patienten op mij ligt te wachten. Ik herhaal de vraag die mij al dagenlang een groot deel van mijn nachtrust...

Auteur: Ton in ‘t Veen, partner en mantelzorger 20.05.2022

In die ene seconde staat de wereld stil. Hester is mijn vrouw en 55 jaar oud. Ze heeft gevorderde dementie. Ik sta letterlijk te boarden voor het vliegtuig in Amerika om terug te vliegen naar Nederland en stap uit de rij, terwijl nadrukkeli...

Auteur: Laurien Kanis, verpleegkundige 13.05.2022

Ik zie de angst in haar ogen. Ze weet dat vandaag het moment is waarop haar behandeling gestaakt gaat worden. De arts vertelt haar dat ze 'in slaap gebracht zal worden'. Er zal begonnen worden met palliatieve sedatie. Ze wil graag nog afsc...