CAREND BLOG

Twee zuchten

Auteur: Corine Witvliet-Penning, dochter 11.03.2022

Na een lange dag naast zijn bed, zijn handen vasthouden en elk moment in ons opnemen alsof het zijn laatste is, worden we onzeker: pa blijft rustig doorademen. Omdat we geen idee hebben hoe het zal gaan, toch maar onze mobiel gepakt en ‘pal...

Auteur: Nadita Alferink 09.03.2022

Als de pijn toeneemt en er behoefte aan rust komt, ga ik vlakbij haar zitten en maak zachte klanken met mijn stem en instrument. Haar kleine nichtje ontpopt zich als een ballerina en danst, waarbij ze haar handen regelmatig in de vorm van e...

Auteur: Gertjan Zwart, anesthesist 07.03.2022

De meesten van ons leven het leven vaak bijna onverschrokken en onbewust. En dat is een groot goed. Zittend in de middagzon aan het begin van een nieuwe lente terwijl de wereld in brand staat, sta ik even stil bij alle tijd die (jonge) man...

Auteur: Jolanda Den Heijer - verpleeghuis 04.03.2022

Bij binnenkomst kan je de stemming aflezen van haar gezicht. Goed gestemd: een liefdevolle klop op je wang of een kneepje in je zij. Dan noemen we haar ook wel eens Truusje. Haar stemming in de mineur: gezicht op onweer, Boris op de grond...

Auteur: Tommie Niessen, verpleegkundige/spreker/auteur 28.02.2022

"Ik heb tranen in mijn ogen als ik in mijn auto zit. Deze situatie raakt mij intens. Dit heb ik nog nooit gehad. Ik vraag me af of ik nu “te betrokken” ben? Is dit wel “normaal?”

Auteur: Sander de Hosson 24.02.2022

Ik dank degene die me adviseert om het verhaal op te schrijven en het zal de laatste nacht worden, waarin ik niet slaap. Ik schrijf, nauwgezet en gedetailleerd. In beelden. Haperend, want het emotioneert me.

Auteur: Ellis, manager en levensverhalen schrijfster 21.02.2022

Afscheid nemen van mijn werk en collega’s, het doet veel met mij. Het verwerkingsproces valt zwaar: ik moet mijn oude ik loslaten, maar ik weet niet wie mijn nieuwe ik is. Het onvermijdelijke is, dat ik mijn grenzen moet gaan aangeven, maar...

Auteur: Tommie Niessen, verpleegkundige/auteur/spreker (en een van onze helden) 20.02.2022

‘Sorry jongen, dat ik je ophoud. Jij moet weer verder natuurlijk. Toch bedankt. Jullie zijn de meeste dagen het enige bezoek dat ik krijg. Ik wil graag mijn verhaal kwijt, dat begrijp je wel toch?’ zegt meneer terwijl hij mij verontschuldig...

Auteur: Sander de Hosson, longarts 18.02.2022

Als alles is afgerond, als alle gesprekken zijn gevoerd, stap ik in de auto en rijd terug naar huis. Ik zet muziek op. Adele. Tegen mijn gewoonte in knal ik het volume ver open. De tonen treffen mij. Ze echoën door mij heen. ‘Vannacht lag z...

Auteur: Afke Bohle - dochter 18.02.2022

“Mam, als iemand verdrietig is omdat jij ziek bent, zou je dat dan willen weten of liever niet?” vraag ik, mijn zoon nog dicht tegen me aan. “Oh jawel, want ik ben zelf ook zo vaak verdrietig..” “En, het klinkt misschien een beetje gek, m...