Zijn zoon oogde wat verloren, zo in zijn eentje naast het bed van zijn pa. Op zijn gezicht las ik die vreemde mix van berusting en intens verdriet. Dat eerste moment als het ineens stil wordt, moet voor de familie overweldigend zijn.
Er gebeurt iets wonderlijks met zorgverleners die zelf te maken krijgen met ziekte en dood. Als we aan de andere kant staan, achter de grens van witte jassen en dossiers, dan weten we niet zo goed meer wat we moeten.
Met de verkiezingen in zicht wil ik een heet hangijzer in de gezondheidszorg aansnijden. Door slimme praatjes zijn mensen gaan geloven dat de discussie over peperdure medicijnen alleen maar draait om geld. Het wordt weggezet als ordinaire b...
Het idee dat zij hier ook slaapt vannacht, in het hospice, troost me. Ze aait de wang van mijn moeder en noemt haar liefkozend vrouw als ze haar vraagt of ze pijn heeft.
Natuurlijk hoopte ik dat ik het zou redden en had ik graag meer tijd gehad met mijn lief en de kinderen. Ja, soms ben ik boos en voelt het oneerlijk. Maar meestal ben ik blij en dankbaar.
Het is een voorrecht om wekelijks naar haar toe te gaan en samen met haar te zingen. Je zou op zo’n moment niet zeggen dat haar Alzheimer haar in de weg zit; terwijl we zingen komen de verhalen van vroeger naar boven.
Ik vertel mijn patiënten altijd dat stikken door een longziekte eigenlijk zo goed als niet hoeft voor te komen. Goede palliatieve zorg stelt ons in staat tijdig medicatie te geven waardoor benauwdheid krachtig geremd wordt. Een hoogst zelde...
Helaas wordt het geen mooie, rustige dood. Het is een lijdensweg. We moeten zelf maar een beetje aanklooien met morfinepleisters, morfinezetpillen en paracetamol.
