CAREND BLOG

Michiel de Ruyter

Auteur: Astrid Potters, vrijwilliger Stichting Komma 30.04.2024

In de driejarige geschiedenis van Stichting Komma is het nog niet eerder voorgekomen dat er in één week twee aanvragen voor een videoportret komen van twee mensen die in dezelfde straat wonen. Een bizar toeval.

Auteur: Eva Koenraadt, verpleegkundige in de wijkzorg 30.04.2024

Als ik binnen stap staan al mijn voelsprieten aan. Ik hoor zachtjes gereutel vanuit de huiskamer. Verder is er niet alleen de hoorbare stilte, ik voel hem ook. Er is hier iets niet helemaal pluis.

Auteur: Jennifer Bergkamp, verpleegkundige in de wijk 22.04.2024

Hoe mooi is dat. Hoe wonderlijk ook. Dat wanneer een hart lief heeft het lijkt alsof het net even extra zijn best doet. Net even die slag wel maakt. Terwijl we eigenlijk weten dat dat niet kan, toch?

Auteur: A. H., (wijk)verpleegkundige en patiënt met uitgezaaide borstkanker 16.04.2024

Doodgaan hoort niet bij mijn moedertaken. Het is juist het ultieme verzaken: ertussenuit knijpen terwijl mijn kinderen mij nog zo hard nodig hebben. Er is geen leeftijd aan te wijzen wanneer dat wel kan. Wanneer ze zonder mij kunnen. Of ik...

Auteur: Sander de Hosson, longarts 16.04.2024

Een extra stapje op de poli tijdens een routine belafspraak en luisteren naar je intuïtie terwijl je ook door had kunnen gaan, het bleek van doorslaggevende waarde, ook al behoorde het helemaal niet tot haar taak. Ik vind het groots en bela...

Auteur: Mirjam Foekema, geriatrie verpleegkundige en schrijver 11.04.2024

Het is een gek idee dat je weet dat je leven vandaag ophoudt. Dat je weet dat je vanavond geen diner meer zal eten. Dat je je niet meer gaat omkleden voor de nacht. Dat je nooit meer ziek-zijn ervaart en nooit meer pijn zult hebben. Maar oo...

Auteur: Henk Jan Schuijt, arts en onderzoeker in de ouderenzorg 09.04.2024

Ondanks dat ik geen contact met haar krijg, kan ik een behandelplan maken dat aansluit bij haar behandeldoelen. Het gesprek met de familie is niet moeilijk want de wensen, en daarmee mijn opdracht, is duidelijk.

Auteur: Esther Mostert, verpleegkundige in een hospice 02.04.2024

Ik geef de huisarts de ruimte om van zich af te praten maar hij blijft stil. Dat weerspiegelt zijn professionaliteit en empathie, gezien de zware taak die hij heeft verricht.

Auteur: Marina Meijer, dochter en (levens)verhalenschrijfster 02.04.2024

De arts geeft aan dat wanneer je niet meer bij kennis bent de euthanasiewens niet uitgevoerd kan worden. Dat vind ik heftig om te horen. Ik begrijp het niet. Als alles vooraf is vastgelegd, waarom dan een andere dood dan afgesproken?

Auteur: Sander de Hosson, longarts 01.04.2024

Ook de dochter houdt zielsveel van haar vader. Wat vindt zij het belangrijk dat hij niet zal lijden. Wat vindt ze het belangrijk dat er niet meer gereanimeerd moet worden, mocht die situatie voorvallen. Terecht. Maar ook ziet zij dat zij da...