CAREND BLOG

Framily

Auteur: Inge Ruigrok-Boerma, medewerker bij Stichting Komma 04.03.2024

Voorzichtig loopt ze de laatste meters naar haar stoel. Ze gaat zitten, neemt een slokje gemberthee. En dan, als we de camera starten zit daar ineens een hele andere Kim. Een sterke Kim. Ze kijkt recht in de camera, haar ogen stralen.

Auteur: Esther Mostert, verpleegkundige in een hospice 26.02.2024

Mick ziet zijn strijd en ondanks zijn jonge leeftijd doet hij alles wat in zijn vermogen ligt om zijn vader te steunen. Daar waar zijn leeftijdsgenoten vrolijk doorleven, onder de beschermende vleugels van hun ouders, staat de wereld van Mi...

Auteur: Jannie Oskam, auteur, gastdocent, spreker en dubbele ervaringsdeskundige (gewerkt in de zorg en patiënt) 26.02.2024

Helemaal in het begin van mijn ziekte heb ik me voorgenomen dat ik de tijd die me rest niet vergal met negatieve gevoelens. Maar ja, die zijn er wel.

Auteur: Wendy Tollenaar 05.02.2024

Ze was nog erg jong en ik had haar ongeveer een jaar in behandeling. In het begin had ik nog niet het gevoel dat ze een evidente euthanasiewens had. Er volgde een crisistoestand waardoor ze werd opgenomen in het ziekenhuis.

Auteur: Eva Koenraadt, verpleegkundige in de wijkzorg 05.02.2024

Als ik het huis binnenstap is het er eng stil. Niemand kan mij iets vertellen want geen van de aanwezigen spreekt Nederlands of Engels.

Auteur: Gertien Koster, maatschappelijk werker 29.01.2024

Hij geniet zichtbaar van het contact met de pasgeborene maar al snel verandert de vredige stemming. De onderzoeken wijzen namelijk uit dat de jonge moeder heel ernstig én ongeneeslijk ziek is.

Auteur: Jennifer Bergkamp, verpleegkundige in de wijk 29.01.2024

Je mopperde en mopperde maar door, ondertussen speelde je met jouw trouwring. Ze was je te recent ontnomen en je was nog niet toe aan tranen.

Auteur: Caroline Perree, partner 22.01.2024

Wat een geluk dat er in de diepe zakken van de zieke jas van mijn lief niet alleen pillen en bijwerkingen zitten, maar ook een kerngezond en onverminderd vermogen om lief te hebben.

Auteur: Afke Bohle, dochter 18.01.2024

De volgende ochtend zitten we zwijgend naast elkaar in de woonkamer. Mijn moeder houdt haar tas stevig vast. We wachten op de ambulance die haar naar het hospice zal vervoeren.

Auteur: 15.01.2024

Hoe doe je het, het houdt mij al dagen bezig en ik merk dat ik het moeilijk vind. Ik vind het moeilijk te benoemen omdat ik de mensen die wel onder mijn hoede vallen graag die geruststelling blijf bieden, het is oké, ik ben er voor je. Ik z...