CAREND BLOG

Wat als ze er niet meer is

Auteur: Eva Koenraadt, verpleegkundige in de wijkzorg 25.06.2024

Ondanks dat ik haar nooit op de vrolijke momenten in een mensenleven zie, ben ik altijd blij haar te zien. De begrafenisondernemer.

Auteur: Judith Rietjens, hoogleraar ‘Design for Public Health’ 18.06.2024

Samenredzaamheid is niet het overlaten van de professionele zorg aan de mantelzorger. Het gaat om het hervinden van onze aard om compassievol naar elkaar om te zien, en onze samenleving zo in te richten dat deze daartoe uitnodigt.

Auteur: Gerard van MIdden, nazorgmedewerker en auteur 18.06.2024

Luisteren is niet alleen maar de ander laten praten, maar – vooral met lichaamstaal – laten zien dat je er actief bij bent.

Auteur: Cathelijne Verboeket, verpleegkundig specialist palliatieve zorg 11.06.2024

Een fragment uit het boek 'Het leven loslaten' waarin een patiënt van Cathelijne een prachtige metafoor gebruikt om geneeskunde-studenten uit leggen hoe het is om stervende te zijn.

Auteur: Nienke Ipenburg, verpleegkundig specialist huisartsenzorg 04.06.2024

Zelden zijn er zo weinig woorden uitgesproken in een palliatief traject. En ergens blijft er twijfel bij mij of het goed genoeg was.

Auteur: Marina Meijer, vrijwilliger Stichting Komma 28.05.2024

Het voelt intiem om hierbij te mogen zijn. Zij vertellen en ik vorm er in mijn hoofd beelden bij. Ik lach met ze mee als ze herinneringen ophalen.

Auteur: Marina Meijer, dochter en (levens)verhalenschrijfster 21.05.2024

Ik loop richting het ziekenhuis. De deuren openen automatisch en ik ga naar binnen. De typische geur dringt direct mijn neus binnen; het ruikt naar ziek zijn, naar ontsmetten en naar beter worden.

Auteur: Asseliena de Haan, (wijk)verpleegkundige en patiënt met uitgezaaide borstkanker 14.05.2024

De focus van palliatieve zorg ligt op kwaliteit van leven. Op dóórleven, ook als dat soms zinloos of te moeilijk lijkt. Waar mogelijk nog bij kunnen dragen, je nuttig voelen, onderdeel zijn van de maatschappij, van het sociale leven, en mis...

Auteur: Guusje Hartman, palliatieve zorg verpleegkundige in een huisartsenpraktijk 14.05.2024

Trees ziet bleek. Haar botten tekenen door haar kleding heen en haar haren zijn pluizig. Ze is een schim van de vrouw die ze ooit was. Haar huis is rommelig, er liggen overal kleren en haar aanrecht staat vol kopjes die nog afgewassen moete...

Auteur: Michel de Hond, directeur Stichting Komma 07.05.2024

Zonder haar dood in 1980 was het idee er nooit geweest. Nu, bijna 44 jaar na haar dood, heeft mijn moeder voor het eerst een rol in mijn leven.