CAREND BLOG

Als tot ziens de lading niet dekt

Auteur: Marina Meijer, vrijwilliger Stichting Komma 28.05.2024

Het voelt intiem om hierbij te mogen zijn. Zij vertellen en ik vorm er in mijn hoofd beelden bij. Ik lach met ze mee als ze herinneringen ophalen.

Auteur: Marina Meijer, dochter en (levens)verhalenschrijfster 21.05.2024

Ik loop richting het ziekenhuis. De deuren openen automatisch en ik ga naar binnen. De typische geur dringt direct mijn neus binnen; het ruikt naar ziek zijn, naar ontsmetten en naar beter worden.

Auteur: Guusje Hartman, palliatieve zorg verpleegkundige in een huisartsenpraktijk 14.05.2024

Trees ziet bleek. Haar botten tekenen door haar kleding heen en haar haren zijn pluizig. Ze is een schim van de vrouw die ze ooit was. Haar huis is rommelig, er liggen overal kleren en haar aanrecht staat vol kopjes die nog afgewassen moete...

Auteur: Asseliena de Haan, (wijk)verpleegkundige en patiënt met uitgezaaide borstkanker 14.05.2024

De focus van palliatieve zorg ligt op kwaliteit van leven. Op dóórleven, ook als dat soms zinloos of te moeilijk lijkt. Waar mogelijk nog bij kunnen dragen, je nuttig voelen, onderdeel zijn van de maatschappij, van het sociale leven, en mis...

Auteur: Michel de Hond, directeur Stichting Komma 07.05.2024

Zonder haar dood in 1980 was het idee er nooit geweest. Nu, bijna 44 jaar na haar dood, heeft mijn moeder voor het eerst een rol in mijn leven.

Auteur: Guusje Hartman, palliatieve zorg verpleegkundige 07.05.2024

Ze was verslaafd aan oxycodon, maar beschermde haar kinderen als een moederleeuw. Alles en iedereen stootte ze af. Alleen de kinderen waren belangrijk.

Auteur: Astrid Potters, vrijwilliger Stichting Komma 30.04.2024

In de driejarige geschiedenis van Stichting Komma is het nog niet eerder voorgekomen dat er in één week twee aanvragen voor een videoportret komen van twee mensen die in dezelfde straat wonen. Een bizar toeval.

Auteur: Eva Koenraadt, verpleegkundige in de wijkzorg 30.04.2024

Als ik binnen stap staan al mijn voelsprieten aan. Ik hoor zachtjes gereutel vanuit de huiskamer. Verder is er niet alleen de hoorbare stilte, ik voel hem ook. Er is hier iets niet helemaal pluis.

Auteur: Jennifer Bergkamp, verpleegkundige in de wijk 22.04.2024

Hoe mooi is dat. Hoe wonderlijk ook. Dat wanneer een hart lief heeft het lijkt alsof het net even extra zijn best doet. Net even die slag wel maakt. Terwijl we eigenlijk weten dat dat niet kan, toch?

Auteur: Sander de Hosson, longarts 16.04.2024

Een extra stapje op de poli tijdens een routine belafspraak en luisteren naar je intuïtie terwijl je ook door had kunnen gaan, het bleek van doorslaggevende waarde, ook al behoorde het helemaal niet tot haar taak. Ik vind het groots en bela...